De eerste maand

Het is weer een tijdje geleden dat ik een reisverslag heb geschreven. Ik heb ook geen idee waar ik moet beginnen, aangezien we weer heel veel meegemaakt hebben in het land waar werkelijk alles kan.

De eerste weken stage zitten er ook alweer op. Een paar weken geleden heeft onze stagebegeleider ons soort rondleiding gegeven door Port Elizabeth. Hierbij zijn we naar de universiteit, townships en een andere instelling geweest. Op de universiteit lopen allemaal aapjes rond, echt schattig om te zien. Daarna zijn we naar de townships gereden, dit waren de townships waar de meeste kinderen van MTR Smit vandaan komen. Hierna gingen we naar een andere instelling. Dan merk je gelijk veel verschillen tussen die instelling en MTR Smit. Bij de andere instelling hadden de kinderen totaal geen privacy. Zij moeten met zn vieren tegelijk douchen en terwijl ze aan het douchen zijn, is er een supervisor die in de gaten houd hoelang ze er onder staan. Dit vond ik toch wel een beetje ver gaan, aangezien het kinderen zijn en geen gevangenen die een misdaad hebben gepleegd. Gelukkig gaat het niet zo bij MTR Smit. Echter hadden zij wel een veel drukker programma voor de kinderen, ik vind dat we dit bij MTR Smit ook zouden moeten hebben, maar misschien gaan wij hier nog wel voor zorgen.
Vorige week zijn wij mee geweest om de kinderen naar huis te brengen. Afgelopen donderdag was het namelijk heritage day, waardoor iedereen vrij was en wij ook. Hierdoor hadden de kinderen een lang weekend en gingen ze woensdag al naar huis in plaats van vrijdag. Ik dacht dat ik die townships zelf zien al heel heftig vond, maar dit vond ik toch echt wel veel lastiger. Gedurende onze reis om de kinderen af te zetten, werden de huizen steeds slechter. Het meest typerende voor Zuid-Afrika vond ik dat de blanke kinderen in een groot huis met hek erom heen wonen en de getinte en zwarte kinderen allemaal in de townships. Op gegeven moment reden we over een weg en leek het net of er rechts van ons een begraafplaats was. Toen we dichterbij kwamen, bleken dit een soort huizen te zijn ter grootte van een dixi. Naast die dixi werd dan nog een krot gebouwd. Dit was erg om te zien, maar het werd nog erger toen we kinderen bij zo'n dixi af moesten zetten. Daarna stopten we op de snelweg. Twee kinderen werden er daar uitgezet en moesten de snelweg over rennen om thuis te komen. Ik wist niet wat ik zag en of ik überhaupt wilde zien dat zij die snelweg over gingen rennen.
Daarnaast is trouwens alles in het Afrikaans. We hebben al een paar meetingen bijgewoond in het Afrikaans. Je zou denken dat versta je wel, want het lijkt op Nederlands, maar dit valt een beetje tegen. Ik ben nu dus druk bezig met het leren van Afrikaans, dus over 10 maanden spreek ik hopelijk vloeiend Afrikaans.

Nu door naar de leuke verhalen. We zijn ook een tijdje geleden naar Kragga Kamma geweest. Hier hebben we een safaritour gedaan. Daarnaast kon je ook cheeta's aaien en met ze op de foto. Dit heb ik nog niet gedaan, omdat mijn gevoel zei dat Esmee dit ook wil doen als zij hier zijn. Tijdens de safaritour hebben we allerlei beesten gezien zoals neushoorns, giraffen en ongeveer 10 soorten herten.
Naast Kragga Kamma zijn we ook in Addo Elephant park geweest. Dit was ook een heel avontuur, aangezien de auto niet meer wilde starten toen we in het park waren. Daar sta je dan, midden in een safaripark met een auto die niet meer start. Toen hebben we de auto op zijn Zuid-Afrikaans aangeduwd. Ook dit werkte niet. Uiteindelijk waren er mensen die ons hebben geholpen, aangezien die klunzige Nederlanders het niet voor elkaar kunnen krijgen.
Ook zijn we nog naar Jeffreys Bay geweest. Hier wilden we gaan paardrijden, maar het was al helemaal volgeboekt. Toen zijn we maar naar het Watergat ofzo gegaan. Dit was een soort waterval waar je ook kon ziplinen. Hier zijn we even over de rotsen geklommen en gestrompeld. Toen we uiteindelijk op het strand waren, zwommen er allemaal dolfijnen bij de kust. Ik heb dus ook bijna met dolfijnen gezwommen.
Op een andere dag, geen idee meer wanneer, zijn we naar Samrec geweest. Dit is Pieter Buuren voor pinguïns en een paar andere vogels.

Eergister ben ik samen met twee huisgenoten, Laila en Nathalie (ja jullie staan er in), de townships in gegaan. Hier zijn we rondgereden en hebben we even rondgekeken. We hebben zelfs nog bijna gevlogen in de townships, aangezien Nathalie per ongeluk een drempel over het hoofd zag. De drempels hier zijn trouwens heel wat hoger dan in Nederland. Daarna hebben we bijna een hond aangereden, want die sprong uit het niets voor de auto. Verder zijn we heelhuids door de townships gegaan. Toch wel leuk om te zien dat al die mensen naar je lachen en zwaaien als je er doorheen rijd.

Natuurlijk hebben we ook weer allerlei feestjes gehad. Hiermee sluit ik dit mooie verhaal ook meteen af.


Tooodaloooooh.